அம்மா – 7

உமா அந்த காட்சியை பார்த்ததும் அதிர்ந்து நின்றது தன் மகனின் உறுப்பின் அளவை பார்த்துதான். அடக் கடவுளே…. பிரபுவுக்கு இவ்வளவு பெரியதா… பிரபு கதவு திறந்தது தெரியாமல் மெய் மறந்து சுய இன்பத்தில் ஈடு பட்டிருந்தான். உமா தன் மகன் சுய இன்பம் அனுபவிக்கும் காட்சியை அதிர்ச்சியுடனும், ஆர்வத்துடனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளால் அந்த இடத்தை விட்டு நகர முடியவில்லை. அவளை கட்டிப் போட்டது பிரபுவின் தண்டு அளவா, இல்லை அவன் கை அடிக்கும் அழகா, இல்லை தன் மகனின் வாலிபமா என்று புரியாமல் தவித்து நின்றாள். அங்கிருந்து போய் விட வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுந்தாலும் அவள் கால்கள் போக மறுத்தன. சந்த்ருவின் உறுப்பு நன்றாக விரைத்து நரம்புகள் புடைக்க நிமிர்ந்து நின்றிருந்தது. அதை அவன் கீழிருந்து மேலாக உருவி விட்ட நேர்த்தியை ரசித்தாள். அவளின் உடம்பு சூடாக ஆரம்பித்தது. பிரபுவோ தன் தண்டை உருவும் போது அம்மாவே தன் கையால் அதை உருவி விடுவதாக கற்பனை செய்து இன்பம் அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தான். அம்மா தன் பெண்மையை விரித்து அதில் தன் தண்டை ஏற்றிக் கொண்டு அவன் மேல் ஏறி புணர்வதாக மனதில் நினைத்து கை அடித்தான். இதோ…. அவன் தண்டு அம்மாவின் இன்ப வாசலில் உள்ளும் புறமும் வேகத்துடன் போய் வந்து கொண்டிருக்கிறது. அம்மா அவனை ஆசையுடன் முத்தமிடுகிறாள்…. தன் இடுப்பை ஆட்டுகிறாள்….இன்னும்… வேகமாம்மா… அம்மா…. நன்னாம்மா… நன்னா ஆட்டும்மா… என்று வாய் விட்டு முனகி கை அடித்தான். அவன் தன்னை ‘அம்மா… அம்மா’ என்று சொல்லி அழைத்து சுய இன்பம் செய்வது உமாவின் காதுகளுக்கு நன்றாகவே கேட்டது. தன் பெண்மையில் மதன நீர் வழிவதை உமா உணர்ந்தாள்.

தன் மகன் தன்னை நினைத்து சுய இன்பம் செய்வதை மிகுந்த உடல் சூட்டுடனும் ஆசையுடனும் அவள் பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தாள். அந்த சமயத்தில்தான் பிரபு….”அம்மா….அம்மா” என்று கத்திக் கொண்டே தன் விந்தை பீய்ச்சி அடித்தான். அவன் தண்டு துடிப்புடன் எகிறி விட்டு விட்டு விந்தை பீய்ச்சி அடித்ததை பார்த்ததும் அவளுக்கும் உச்சம் வந்தது. நிற்க முடியாமல் கதவை பிடித்துக் கொண்டாள். கதவு சப்தம் எழுப்பியவுடன் சந்த்ரு பதறி கதவு பக்கம் திரும்பினான். அம்மா அங்கே நின்று கொண்டிருப்பதை பார்த்ததும் அப்படியே மீண்டும் படுக்கையில் படுத்து தன் உறுப்பை மறைத்துக் கோண்டான். மீண்டும் திரும்பி அம்மாவை பார்க்கும் தைரியம் அவனுக்கில்லை.

உமாவுக்கும் மிகுந்த தர்மசங்கடமாகி விட்டது. கதவை மெதுவாக சாத்தி விட்டு வெளியேறினாள். பாத்ரூமுக்கு போய் விட்டு மீண்டும் படுக்கையில் விழுந்தாள். அவளால் பார்த்ததை மறக்க முடியவில்லை. அடேயப்பா… எத்தனை பெரியது! இந்த வயதில் அவள் புருஷனுக்கு கூட அவ்வளவு பெரிய உறுப்பு இல்லை. அதுவும் கொஞ்சம் கூட தளராமல் நரம்புகள் தெறித்து விடும் போல முறுக்கேறி கடப்பாரை போல நெட்டுக்குத்தாக அல்லவா நின்றது! பிரபுவுக்கா இப்படி? என்னமாக சுய இன்பம் செய்கிறான்? விந்து வெளியேறும் சமயம் தன்னை நினைத்து ‘அம்மா…. அம்மா’ என்று அவன் முனகியது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அடேயப்பா…. எவ்வளவு விந்து வெளியேறியது? கட்டி தயிர் போல அவன் உடம்பெல்லாம் தெறித்ததே…!

உமா மனதில் ஒரு தெளிவு பிறந்தது. மனது தெளிவானவுடன் அவள் முகத்தில் ஒரு வெட்க புன்னகை தோன்றியது. என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டுமோ அதையெல்லாம் செய்ய அவள் மனதில் முடிவு செய்தாள். தன் மேல் மோகம் கொண்டு விட்ட தன் மகனுக்கு தன்னையே தர முடிவெடுத்ததில் அவளுக்கு மிகுந்த சந்தோஷமே ஏற்பட்டது. பிரபு தன் மகன்தான் என்பதில் கொஞ்சம் கூட சந்தேகமில்லை. அவன் தன் மகன் என்பதாலேயே இதை செய்ய ஆசை பட்டாள். மகனுடன் உடலுறவு என்ற எண்ணமே அவளுக்கு ஒரு வித தனியான இன்பத்தை கொடுத்தது.

பிரபு கதவை தாழ்போடாமல் இருந்ததற்கு தன்னையே நொந்து கொண்டான். சே… என்ன ஒரு அசிங்கம்! அம்மா கதவருகில் இருப்பது தெரியாமல் ‘அம்மா… அம்மா..’ என்று முக்கிக் கொண்டே கை அடித்தது எவ்வளவு பெரிய தவறு! தன் மேல் அளவு கடந்த பாசம் வைத்திருக்கும் அம்மா முகத்தில் இனிமேல் எப்படி விழிப்பேன்? தன் அறையை விட்டு வெளியே வராமல் அப்படியே முடங்கி கிடந்தான். திருத்த முடியாத தவறாகி விட்டதே என்று நினைத்தான். கல்லூரிக்கு போக வேண்டும் என்பதையும் மறந்து அவமானத்தில் குறுகி கிடந்தான்.

கதவை தட்டும் சப்தம் கேட்டது. இரண்டு வினாடிகளில் அம்மா ‘பிரபு… பிரபு…’ என்று அன்புடன் அழைக்கும் சப்தம் கதவுக்கு வெளியே கேட்டது. படுக்கையை விட்டு எழுந்து வெளியே வந்தான். அங்கே உமா நின்று கொண்டு,

“இன்னிக்கு காலேஜ் போகலயா…. பிரபு… என்னாச்சு…”? என்று அவன் நெற்றியில் கை வைத்து பார்த்தாள். நடந்தது எல்லாவற்றையும் அம்மா சுத்தமாக மறந்து விட்டது போல பேசியது அவன் நிலைமையை கொஞ்சம் எளிதாக்கியது.

“ஒன்னுமில்லம்மா… கொஞ்சம் தலைவலி…” என்று தன் அம்மா முகத்தை பார்க்காமலேயே பாத்ரூம் பக்கம் சென்றான். உமாவுக்கு அவன் தர்மசங்கடம் புரிந்தது. அவள் உதடுகளில் கொஞ்சமாக புன்முறுவல் பூத்தாள். பிரபுவுக்கு அம்மா சிரிப்பதை பார்த்ததும் வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது. சட்டென்று பாத்ரூமுக்கு போய் விட்டான். பிரபு உள்ளே போனதும் உமா இன்னும் சிரித்துக் கொண்டாள்.

அம்மா கொடுத்த டி·பனை ஒன்றும் சொல்லாமல் சாப்பிட்டு விட்டு பிரபு வெளியே போனான். நல்ல வேளை அம்மா தன்னை அழைத்து ‘இது தப்பு… அப்படியெல்லாம் செய்யக் கூடாது’ என்றெல்லாம் புத்திமதி சொல்லாதது அவனுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. தாமதமாக கல்லூரிக்கு வந்து பாடங்களில் கவனம் செலுத்த முயன்றான். அவனால் முடியவில்லை. சே… இப்படி ஆகி விட்டதே என்று திரும்ப திரும்ப மனம் கூனி குறுகியது. மதிய நேரம் அம்மாவுக்கு போன் செய்து தான் சாப்பாட்டுக்கு வரவில்லை என்பதை சுருக்கமாக சொன்னான். உமாவும் ஒன்றும் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஆனால் சட்டென்று ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக பிரபு அறைக்கு போய் அந்த போட்டோக்களையும், கதை புத்தகத்தையும் எடுத்து தன் படுக்கை தலையணைக்கு கீழே வைத்தாள்.

அன்று இரவு தான் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதை அவள் மனதில் ஒத்திகை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். மணி ஐந்தாகி இருந்தது. வாசலில் காலிங் பெல் அடித்தது. பிரபுதான் வந்து விட்டானோ என்று ஆவலுடன் ஓடிப் போய் கதவை திறந்தாள். சே…. பிரபு இல்லை. வெள்ளிக் கிழமைகளில் வரும் பூக்காரி. சே… இவளுக்காகவா இப்படி ஓடி வந்தோம் என்று அலுப்பாக இருந்தது. தன் மகனுடன் தான் மிகுந்த காதல் கொண்டு விட்டதை உணர்ந்த போது உமாவுக்கு முகமெல்லாம் சிவந்தது. பூக்காரியிடம் வழக்கமாக வாங்கும் பூவை விட நிறைய வாங்கிக் கொண்டாள்.

அன்று இரவு தன் மகனுடன் உறவாட தன்னை முழுவதும் தயார் படுத்திக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். அதை நினைக்கும் போதே மனம் கிளு கிளுத்தது. பதினெட்டே வயதாகும் தன் மகனுடன் முப்பத்தெட்டு வயதாகும் தான் ஈடு கொடுக்க முடியுமா என்று யோசனை செய்தாள். நிச்சயம் பிரபுவுக்கு வெளிப்பழக்கம் ஏதும் இருக்காது. தான்தான் அவனுக்கு எல்லாவற்றையும் சொல்லி கொடுக்க வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்ட பின்னர் அலமாரி கண்ணாடி முன் நின்று தன்னையே ரசித்துப் பார்த்தாள். சட்டென்று பார்த்தால் முப்பத்தெட்டு வயது என்று யாரும் சொல்ல மாட்டார்கள். இப்போதும் வெளியே போகும் போது தன்னை சைட் அடிக்காத இளைஞர்களை அவள் பார்த்ததில்லை. தன் முக அழகும் சரி, உடல் கட்டு சரி இன்னும் அப்படியே இருக்கின்றது என்பதில் அவளுக்கு பெருமையாக இருந்தது. என்ன இத்தனை வருஷத்தில் வயிறு கொஞ்சமாக முன் தள்ளியிருக்கின்றது. மற்றபடி என் அழகுக்கு குறைவில்லை, வயதும் பெரிதாக தெரியவில்லை என்று நினைத்தாள். இதையெல்லாம் விட என் மகனுக்கு அவன் அம்மாதான் வேண்டுமே தவிர வயதோ இல்லை அழகோ ஒரு பொருட்டல்ல என்றும் நினைத்தாள்.

கண்ணாடியில் இன்னும் கொஞ்சம் நெருக்கமாக நின்று பார்த்தபோது கண்ணுக்கு கீழே தெரிந்த கரு வளையங்கள் கூட அவளுக்கு அழகூட்டுவதாக இருந்ததை பார்த்தாள். பின்னர் பின் வாங்கி தன் புடவை முந்தாணையை கீழே தள்ளி தன்னை பார்த்தாள். ம்ம்ம்ம்…. இந்த மார்புகள்தானே என் பிள்ளையை மோகம் கொள்ள வைத்தது! மார்புகளின் கீழே கை கொடுத்து தூக்கி பார்த்தாள். நிச்சயம் பிரபுவால் ஒரு கை கொண்டு இதை பிடிக்க முடியாது. தன் இரண்டு மார்புகளுக்கு மத்தியில் அவன் முகத்தை இறுக பிடித்து அமுக்க ஆசையாக இருந்தது. பிரபு குழந்தையாக இருந்த போது தன் முலைகளில் அவன் பால் குடித்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. இப்போது மட்டும் தன்னால் அவனுக்கு பால் கொடுக்க முடிந்தால்….?

சட்டென்று புடவை, ஜாக்கெட், பிரா, பாவாடை, மற்றும் ஜட்டி எல்லாவற்றையும் கழட்டி விட்டு அம்மணமாக நின்றாள். அவள் உடல் வாகை கண்டு அவளுக்கு பெருமையாகவும், திருப்தியாகவும் இருந்தது. இரண்டு கைகளையும் தலைக்கு மேல் தூக்கி தன் முலைகள் முழு வடிவத்துடன் ஒரு பெரிய தண்ணீர் துளி போல தேங்கி நிற்பதை திருப்தியுடன் பார்த்துக் கொண்டாள். இரண்டு அக்குள்களிலும் முடி மண்டியிருந்தது. போன வாரம் அவள் புருஷன் அதை நக்கும் போது முடிகளை ஷேவ் செய்ய சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. சந்த்ருவுக்கு முடியுடன் பிடிக்குமா இல்லை ஷேவ் செய்த அக்குள் பிடிக்குமா என்று யோசனை செய்தாள். சட்டென்று தன் தொடைகளுக்கு நடுவில் உமாவின் பார்வை போனது. அங்கேயும் முடி மண்டி கிடந்தது. அதில் கை விரல்களை விட்டு துழாவினாள்.

பின்னர் ஒரு டவலை எடுத்து கட்டிக் கொண்டு பாத்ரூமுக்குப் போனாள். கீழேயும், அக்குளிலும் நிறைய ஷேவிங் சோப் போட்டு மழுங்க மழுங்க ஷேவ் செய்தாள். ஷவரில் நீண்ட நேரம் நின்று குளித்தாள். தன் பெண்மையிலும், அக்குளிலும் நிறைய சோப்பு போட்டு அந்த பகுதிகளை வாசனையாக்கினாள். பின்னர் தன் அறைக்கு வந்து அதே இடங்களில் கொஞ்சம் வாசனை ஸ்பிரே அடித்துக் கொண்டாள்.

தன்னிடம் இருப்பதிலேயே அழகான கரு நீல ஜட்டியையும் பிராவையும் அணிந்து கொண்டாள். உள் பாவாடை கட்டும் போது உமாவுக்கு மனதில் குதூகலம் உண்டானது. அதே கரு நீல நிற ஜாக்கெட் மற்றும் புடவையை அணிந்து கொண்டு கண்ணாடியில் அழகு பார்த்தாள். தலைமுடியை சீவி அதில் நிறைய மல்லிகை பூவை சுற்றிக் கொண்டாள்.

கொஞ்ச நேரத்தில் பிரபு வந்தான். வந்தவுடன் தன் அம்மாவின் அலங்காரத்தை பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டான்.

“பிரபு… போய் குளிச்சிட்டு… வா… நாம்ப கோவிலுக்கு போய் வரலாம்…” என்று சொன்னாள்.

பிரபுவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஒன்று காலையில் நடந்ததை பற்றி அம்மா இன்னும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. மாறாக வெகு சாதாரணமாக, வழக்கமான அன்புடனும் கனிவுடனும் நடந்து கொள்கிறாள். ஆனாலும் அம்மா தன்னை இளம் பெண் போல அலங்காரம் செய்து கொண்டு காத்திருக்கிறாள். யோசனை செய்து கொண்டே குளித்து முடித்தான். பின்னர் தன் அறைக்குச் சென்று வேஷ்டி சட்டை அணிந்து கொண்டு அம்மாவுடன் கோவிலுக்கு போக தயாரானான். இருவரும் பக்கத்து தெருவில் இருக்கும் கோவிலுக்கு ஒரு மணி நேரத்துக்குள் போய் வந்தார்கள்.

வீட்டுக்கு வந்ததும் உமா ஞாபகமாக கதவை தாழ்ப்பாள் போட்டாள். பின்னர் இருவரும் சாப்பிட்டார்கள். பிரபு அம்மா எப்போது தன் அறிவுரைகளை ஆரம்பிப்பாள் என்று காத்திருந்தான். ஆனால் உமாவோ எப்படி ஆரம்பிப்பது என்ற யோசனையில் இருந்தாள். அங்கே நிலவிய அமைதி இருவருக்குமே தர்மசங்கடமாக இருந்தது. உமா சட்டென்று,

“பிரபு… டிவி போடேன்… பார்க்கலாம்” என்று சொன்னாள். பிரபு டிவியை ஆன் செய்து விட்டு சோபாவில் அமர்ந்தான். உமா சமையல் அறையிலிருந்து கைகளை துடைத்துக் கொண்டே அவன் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள். கொஞ்ச நேரம் இருவருமே எதுவும் பேசாமல் டிவி பார்த்தனர். பிரபுவுக்கு அதற்கு மேல் பொறுமையில்லை. அம்மா ஏதும் கேட்க ஆரம்பிக்கும் முன்பே தன் அறைக்கு போய் விடுவது நல்லது என்று நினைத்தான். ஆனாலும் அவனால் எழுந்து போக முடியவில்லை. உமாவுக்கோ மனம் திக் திக்கென்று அடித்து கொண்டது. என்னதான் ஏதேதோ நினைத்து வைத்திருந்தாலும் இப்போது எதுவும் கை கொடுக்கவில்லை.

உமாவே முதலில் எழுந்தாள். தன் அறை கதவு வரை சென்றவள் அங்கேயே நின்று,

“பிரபு… டிவியை ஆ·ப் செஞ்சுட்டு இங்க… வா… உங்கூட கொஞ்சம் பேசனும்” என்று சொல்லி உள்ளே போனாள். எது நடக்கக் கூடாதோ அது நடக்கப் போகிறது என்று பிரபு வருத்தப் பட்டான். அம்மா என்னவெல்லாம் கேட்கப் போகிறாளோ தெரியவில்லையே…? இதை அப்படியே விட்டு விடக்கூடாதா? அம்மா ஏன் இப்போது நான் கை அடித்ததை பற்றி கேட்டு என்னை வெட்கப் பட வைக்க வேண்டும்? ஐயோ… என்ன ஒரு தர்மசங்கடம் இது…? என்று நினைத்துக் கொண்டே தயங்கி தயங்கி உள்ளே செல்ல புறப்பட்டான்.

பிரபு வருவதற்குள் உமா சட்டென்று தன்னுடைய ஜட்டியை வேக வேகமாக கழட்டி விட்டு கட்டிலில் சாய்ந்து படுத்துக் கொண்டாள். கதவருகில் பிரபுவின் முகம் தெரிந்தவுடன் பெட்டில் தனக்கு பக்கத்தில் தட்டி அவனை உட்கார சொன்னாள். பிரபு தயங்கி கட்டில் ஓரத்தில் உட்கார்ந்தான். உமா அவன் அவஸ்தையை அறிந்தாள். அவன் சகஜ நிலைக்கு வர வேண்டும் என்று புன்னகைத்தாள். அப்போதும் பிரபு தயங்கியே ஓரமாக உட்கார்ந்திருந்தான். உமா அவன் தோள்களை பிடித்து இழுத்து தன்னைப் போலவே கட்டிலில் தனக்கு இடது பக்கமாக சாய்த்து உட்கார வைத்தாள்.

“என்னம்ம்மா…. எனக்கு தூக்கம் வருது… சீக்கிரம் சொல்லும்மா…” என்றான்.

“பிரபு… அம்மா ஒன்னு கேட்டா நீ… தப்பா எடுத்துப்பியா… என்ன?” என்றாள். பிரபுவுக்கு அம்மா அதைத்தான் கேட்க வருகிறாள் என்று தெளிவாக புரிந்தது.

“ம்ஹ¥ம்ம்…” என்று தலையாட்டினான். உமா பிரபுவின் தலை முடியை தன் இடது கையால் கோதி தன்னுடன் நெருக்கமாக இழுத்தாள். பிரபுவுக்கு அடி வயிற்றில் ஒரு பந்து கிளம்பியது.

“பிரபு… நீ… தினமும்… அது மாதிரி செய்யறயா…?” உமாவுக்கும் வார்த்தைகள் தொடர்ந்து வரவில்லை. வழக்கத்தை விட தன் குரல் மெல்லியதாக இருந்தது அவளுக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது. பிரபு பார்க்காத சமயம் தன் முந்தாணையை முக்கால் பங்கு ஒதுக்கி தன் மார்பகங்களை எக்சிபிஷன் போல வைத்துக் கொண்டாள்.

‘இதுதான்… இதேதான்… நான் எதிர்பார்த்தது…. வேண்டும் என்று நினைத்தது’ என்று பிரபு நினைத்தான். அம்மாவுக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் தன் அம்மா இதை கேட்டதும் அவன் தண்டு மெள்ள விரைக்கத் தொடங்கியது. வயிற்றில் கிளம்பிய பந்து மெள்ள மேலேறி நெஞ்சில் வந்தது.

“சொல்லு… பிரபு… நீ … தினமுமா… அத செய்யற…?” என்று உமா விடாமல் கேட்டாள். முன்னை விட தன் குரல் இன்னும் கம்மி இருந்ததையும் உணர்ந்தாள். கூடவே தன் மகனை தன் தோளோடு நெருக்கிக் கொண்டாள். அவளுக்கும் நெஞ்சில் பந்து அடைத்தது.

பிரபுவுக்கு பேச முடியவில்லை. ஒன்றும் பேசாமல் ஆமாம் என்பது போல தலையசைத்தான். உமா அவன் தலை முடிகளை அழுத்தி கோதினாள். தன் அம்மா தன்னை கண்டிப்பதாக தெரியவில்லை என்று மட்டும் பிரபுவுக்கு கொஞ்சம் புரிந்தது. அப்படியானால்… அவன் தண்டு முழு வேகத்தில் விரைத்தது. நெஞ்சில் அடைத்த பந்து தொண்டை வரை வந்தது.

“உன்ன… மாதிரி…. வயசுப்… பசங்ககிட்ட… இதெல்லாம் சகஜந்தான்… இருந்தாலும் பிரபு… நீ உன்னோட ஹெல்த்தையும் பார்த்துக்கணும்…” என்றாள். அதை கேட்டவுடன் பிரபுவுக்கு தொண்டையில் அடைத்த பந்து இன்னும் பெரிதாகியது. தன் தண்டின் வளர்ச்சி சீக்கிரம் காட்டிக் கொடுத்து விடும் என்று நினைத்தான். தன் உடம்பில் அசாத்திய சூடு ஏற்படுவதையும் உணர்ந்தான்.

உமா தலையணைக்கு அடியிலிருந்து பிரபுவின் போட்டோ புத்தகங்களை எடுத்து,

“உனக்கு… எங்க இருந்து இதெல்லாம் கிடைச்சிண்டிருக்கு?” என்று கேட்டாள். அம்மாவின் கையில் அவைகளை பார்த்தவுடன் பிரபுவுக்கு தூக்கி வாரி போட்டது. அம்மாவுக்கு எல்லாம் தெரிந்து விட்டது. ஐயோ… தன்னுடைய போட்டோ ஒட்டு வேலையையும் அம்மா பார்த்து விட்டாளா என்ன? கடவுளே… என்ன செய்யப் போகிறேன் என்று பயந்தான். ஆனால் அம்மா அவனிடம் கோபித்து கொள்ளாமல் மெல்லிய குரலில் கேட்டதால் கொஞ்சம் கூட பயம் உண்டாவில்லை. அதற்கு மாறாக அவன் உடம்பில் தினவெடுக்கும் முறுக்கு ஏறியது. அவனுடைய தண்டும் அசுர வளர்ச்சியுடன் ஜட்டியில் முட்டியது. கூடவே முந்தாணை ஒதுங்கி அவன் கண்ணுக்கு தரிசனம் கொடுத்த அவள் வலது பக்க முலையும் சேர்ந்து கொள்ள பிரபுவுக்கு லேசாக மயக்கம் வரும் போல இருந்தது.

உமாவுக்கும் உடலில் முறுக்கு ஏறியது. பிரபுவின் தலையிலிருந்து கையை கீழே இறக்கி அவன் பிடறியில் வைத்து தேய்த்து விட்டாள். அவள் கேட்ட கேள்விக்கு பிரபுவிடமிருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை. அவளும் பதிலை எதிர்பார்க்கவில்லை. அவனுடைய போட்டோ புத்தகத்தை மடியில் வைத்துக் கொண்டு வலது கையால் ஒவ்வொரு பக்கமாக திருப்பி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

“இவாளையெல்லாம்…. உனக்கு… ரொம்ப…. பிடிக்குமா?” உமாவின் குரல் இன்னும் இறுகியது.

அம்மா நிச்சயம் தன்னை திட்டவில்லை. ஆனால்… அவள் கேட்பதை பார்த்தால்…. பிரபுவுக்கு நம்ப முடியவில்லை…. நம்பாமலும் இருக்க முடியவில்லை. அவனுக்கு முகமெல்லாம் சூடாகி கண் பார்வை லேசாக மங்கியது. உமாவின் தன் இடது கையால் இப்போது அவன் பிடறியிலிருந்து மாறி அவன் இடது தோளை சுற்றி தன்னுடன் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டாள்.